دلنوشته های من و عشق غیرممنوعم!

وقتی باران عشق باریدن گرفت هرگز چتری بر ندارید .

دلنوشته های من و عشق غیرممنوعم!

وقتی باران عشق باریدن گرفت هرگز چتری بر ندارید .

بیداری خواب آلود!

وقتی که دلتنگی

    از طاقتم بزرگتر می شود


وقتی که صدایم می لرزد

      و دستانم یخ می کند


وقتی که آه می کشم

      و نگاهم را کنارت جا می گذارم

...

...

...


دلم گرفته است

باز غمگینم

و حلقه های اشک

چشمانم را نمناک می کند


باز از لحظه‌ها خسته ام

و نگاه سرد و ساکتم

پاییز را بدرقه می کند

و نیلوفرهای احساسم

با ذهن درگیرم

در جدالی بی پایان

اسیر ابهام می شود


دوباره لبهایم قفل شده اند

و سکوت

این آزاردهنده ترین راز تاریخ

خاموشی را

از آن دل بی قرارم کرده


دوباره لبریز عشقم

ولی بیتاب و بی قرار

و اندکی دردآلود

و شکوه می کنم

آه می کشم

غصه می خورم


باز قصه ای ناگفته در دل دارم

که سراسیمه برای گفتن

به کنار تو می آیم

ولی افسوس...


باز راهم را گم کرده ام

باز خسته و سرگردان

در پی دستان گرم و پرمهر توام

مرا از خودت دریغ نکن


من برای گفتن حرفهایم

این اتفاق‌های ساده ی تکراری

و این روزمرگی های ناگزیر

خسته و نا امید

به کنج خلوتی پناه می برم

مگذار این لحظات سخت

تنها بمانم


با تو می گویم

تنها به تو می گویم

و باز از تو می گویم

من در یک قدمی پرتگاهم

دستانم را بگیر!

به کنار من بیا!

مرا تفسیر کن!

چرا اینچنینم؟


نگو که خودت می توانی

نگو که باید بتوانی

من بدون تو

بی معنا می شوم

تنهایی نمی شود این بندها را گشود

پاهایم خسته شده اند

به کمکم بشتاب....

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد