مرا ببخش

مرا ببخش

مرا ببخش که تو را زیاد از حد دوست دارم

مرا ببخش که هر لحظه و هر ثانیه به یاد توام

مرا ببخش که تو را برای همیشه در کنارم می خواهم

مرا ببخش که جسارت گفتن کلمات رو ندارم

و با نگاه مبهم و بی معنایم

فکر خسته ی تو را می آزارم

و حرف دلم را

نگفته گذاشتم

و زمانی لب گشودم که دیر شده بود

و اشکهایم

گرفتارت کرد

مرا ببخش که در کنار تو بودن را

به سکوتی بی پایان تبدیل کردم

که تنهایی را به حضور من ترجیح دادی

مرا ببخش...

مرا ببخش

که از نبودنت

دیوانه می شوم

و هنگام بودنت

جز دلدادگی

چیزی نمی گویم

مرا ببخش

که به حضور دیگری حسادت می کنم

و تو را، روحت، جسمت، و خیالت را

خودخواهانه برای خودم می خواهم

مرا ببخش که همیشه برایت نگرانم

و آسایش را

از لحظه های شاد تو می گیرم

مرا ببخش

که همیشه دلتنگ توام

مرا ببخش

که در شبهای دلتنگی

تو را سخت می رنجانم

و قلب مهربان و عاشق تو را

با گریه های کودکانه ام

به درد می آورم

مرا ببخش

که عادت دیرینه ی تو را خواستن

مانع احساس همدردی ام شد

و روح بزرگ و آسمانی ات را

با کوهی از مشکلات

و شانه هایی سنگین از اندوه

تنها گذاشتم

و چیزی جز پریشانی برایت نداشتم

مرا ببخش

مرا ببخش که به قولم وفادار نماندم

مرا ببخش که حق دوستی را

آنگونه که شایسته ی تو بود

ادا نکردم

مرا ببخش

ولی این را بدان

همه چیز از عشق تو سرچشمه می گرفت

همه رنگ ها

با نگاه تو پر رنگ شد

از بهانه گیری ها و بغض هایم

تا گله ها و فریاد زدن هایم

همه و همه بخاطر دوست داشتن تو بود

دوستت دارم

بی انتها و بی مرز

ولی مرا ببخش...

و می دانم

که با قلب عاشق و سخاوتمندت

مرا خواهی بخشید

می دانم...