و اما ...

یک چیزی ذهن من رو به خودش مشغول کرده اگر کسی جوابشو میدونه به من هم بگه

وقتی توی چشمانش نگاه می کنم نا خودآگاه به او می گویم دوستت دارم وقتی این جمله را می گویم ناگاه از خودم می پرسم آیا واقعا دوستش دارم ؟؟ اگر نداشته باشم و به او بگویم ظلم بزرگی در حق او کردم .

چگونه بفهمم دوستش دارم و به خاطر چه دوستش دارم.

نمی دانم جسمش را دوست دارم یا خودش را . خودش می داند که جسمش چقدر برای من جذاب است و چقدر مرا به وجد می آورد. و چشمانش... چشمانش مرا به اعماق خود می برد به انتهای وجودش و آنگاه است که وجودش برایم جذاب می شود و تمام وجودش را از آن خود میخواهم .

زمانی که پیشم نیست دلتنگش می شوم دلتنگ حضورش کنارم و دلتنگ نگاهش ..

آیا هر کسی را دلتنگ می شوی دوستش داری؟؟؟

شاید این ممنوعیت عشق مان است که آن را جذاب کرده است. نمی دانم شاید.....

یکی به من جواب دهد جوابش را نمی دانم یا نمی دانم که می دانم یا می دانم که نمی دانم یا ...