دلنوشته های من و عشق غیرممنوعم!
وقتی باران عشق باریدن گرفت هرگز چتری بر ندارید .دلنوشته های من و عشق غیرممنوعم!
وقتی باران عشق باریدن گرفت هرگز چتری بر ندارید .یلدایی دیگر
پاییز قدم به قدم از ما دور می شود
دامن نارنجی اش را از زمین جمع می کند
و خرامان دور می شود
زمستان خندان پیش می آید
برف های دامنش را روی زمین می تکاند
و ما را دعوت می کند به آغوش‌های گرم و بوسه های آتشین
امشب شب یلداست
یلدایی دیگر با تو و در کنار تو
یلدایی به سرخی انار صورت مهربانت
به لبخند پسته لبانت
و به شیرینی هندوانه‌ی نگاهت
امشب من چه ذوقی دارم
که حتی یک دقیقه بیشتر در کنار منی
و بیشتر به تو حرف خواهم زد
یادت نرود ای عشق دیرینه ی من
من اینجا
به اندازه‌ی تمام برگ‌های پاییزی
و دانه‌دانه‌های برف
برایت عشق دم میکنم
محبت دان میکنم
و میشوم همان سهم تو
از هندوانه‌ی شیرین روزگار
امشب چه بلند است
بخت و اقبال من
که مهربانی چون تو در زندگی ام
همچو ستاره‌ای درخشان سو سو میزند
دوردستهای زیبای پاییزی
چقدر دلنشین است که تو مرا میشناسی
میدانی من همان عشق آرام همیشگی‌ام
که فقط چندگاهی است بی حوصله شده ام
چقدر خوب است که تو می فهمی
بی حوصلگی هایم را
و میدانی که از دلتنگی است
بدی ها و غرزدن‌هایم
و به دل نمیگیری...و غمگین نمیشوی
بلکه با محبت مرا می‌پذیری
درک میکنی
آرامم میکنی
و همچنان عاشق می‌مانی...
چقدر شیرین است
که برای فرار از تکرارها و خستگی ها
دست مرا میگیری
و به دوردستهای زیبای پاییزی می‌بری
به صدای زیبای خش خش برگ‌ها
و نارنجی‌های روشن و تیره
البته
میدانیم که پاییز جایش را به زمستان داده
ولی همچنان لذت میبریم
از درختان لخت و برف‌های یخ‌زده
چه فرقی دارد پاییز یا زمستان
مهم اینست که تو باشی
دستانت باشد...قدمهایت باشد..عشقت باشد
چقدر این فرصت‌ها خوب است
که من میتوانم تمام مدت در کنار تو باشم
تو را زندگی کنم...
تو را نفس بکشم...
تو را ببویم...
و من میدانم تو شاعرترین مرد جهانی
وقتی موهایم را مرتب میکنی
و زیر لب زمزمه میکنی
اینقدر دوستت دارم....
زبان اشک
اشک زبان نگفتن هاست
زبان بی زبانی ست
زبان آشوب درونیست
اشک را می‌توان شنید
می‌توان خواند
می‌توان تفسیر کرد
اشک غصه نیست، غم نیست، درد نیست
اشک احساس است
که قطره قطره می چکد
اشک عشق است
که لبریز میشود
اشک دلتنگی است
که جاری می شود
زبان اشک زبان با هم بودن است
زبان همدیگر را خواستن است
زبان در پی هم بودن است
در زلال اشک
بوی بهار می‌آید
چون به خاطر آشنایی سبز
بر گونه ها سرازیر می شود
اشک می گوید گرچه خزانم
ولی با نوازش دست هایت
سبز خواهم شد..
جوانه خواهم زد..
شکوفه خواهم داد..
زبان اشک زبان دل است
زبان دل یعنی مرا دریاب
مرا بشنو قبل از آنکه کلامی بگویم
مرا بفهم قبل از آنکه توضیحی بدهم
مرا در آغوش بگیر قبل از اینکه بروم
اشک برای توست که دوستت می دارم
بی انتها و بی انتها
اشکهایم را دوستم بدار
بی تردید و بی تردید
برایم عشق تجویز کن...
تو دکتر نیستی
طبابت هم نمیدانی
اصلا دارو هم نمیشناسی
اما برای من عشق تجویز میکنی
بسیار و بسیار...
تو برای من شادی تجویز میکنی
دویدن و بازی کردن
فریاد زدن و دیوانگی کردن
شوخی و تفریح کردن
و شاد بودن از ته ته قلب
در پناه آغوشت
سر بر شانه ات
با کلام مهربانت
با نگاه گرمت
و من دنیا دنیا آرامش
از تو هدیه خواهم گرفت
تو برایم نقاشی تجویز میکنی
طرح ها و رنگ ها و نقش ها
بی ترس و تردید
ولی چه طرحی دلنشین تر از طرح لبخند تو
و چه رنگی پر رنگ تر از نگاه مهربان تو
و چه حجمی خوش نقش تر از وجود تو
تو برایم سفر تجویز میکنی
سفر به دوردستهای ناشناخته
سفر به نزدیک های قابل دسترس
سفر به رودخانه ها و جنگل ها
سفر به کویر و ستارگان درخشان
سفر به کوه، به دشت، به روستاهای دور افتاده
و سفر به درون ترس های زندگی
با قدم های محکم و استوار
تو برایم آزادی تجویز میکنی
آزادی از هر بند و رنگ
حتی آزادی از اسارت عشق
تو میگویی هیچگاه عشق نباید
دست و پای تو را ببندد
تو آزادی هروقت میخواهی رها شوی
و ایکاش میدانستی اسیر عشق تو بودن
چقدر شیرین تر از رهایی در آسمانی بدون عشق است
تو برایم لبخند تجویز میکنی
حتی بلند بلند قهقهه زدن را
به موضوعات زندگی مان
به فیلم های خنده دار
به اتفاقات کوچک و بامزه روزمره
و من غرق در لذت خندیدن
به دوست داشتن بی اندازه تو می اندیشم
تو برایم خیالبافی تجویز میکنی
خیال های رنگارنگ و قشنگ
خیالبافی در قدم زدن هایمان
خیالبافی در آرزوهای دور و درازمان
و میگویی که خیال انگیز بودن زندگی
و رویاپردازی های شاعرانه
اساس زندگی ماست
تو برای من شعر تجویز میکنی
شعرهایی سرچشمه گرفته از احساس
و چیست احساس من جز عشق به تو
و چیست عشق تو جز همه ی وجود من
و چیست وجود من...جز آینه ی روح مهربان تو
تو برایم عشق تجویز میکنی
عشقی از جنس لحظه و زمان
عشقی از جنس همیشه و هنوز
عشقی از جنس تو و من
و من عاشق این عشقم
عشقی که همه‌ی زندگی‌ام را ساخته
و حالا چراغ راهم شده در تاریکی این دنیای ماشینی
من تشنه‌ی عشق تو هستم و خواهم ماند
من به تجویزهایت وفادار خواهم ماند
دکتر خاص و تمام وقت من ...
آخر هفته ها
آخر هفته ها تو باید باشی
باشی تا هفته مان، شاد تمام شود
و هفته جدیدمان، شیرین شروع شود
آخر هفته ها تو باید باشی
که با گرفتن دست هایت
مشکلات هفته ام رافراموش کنم
و آماده شوم برای یک شروع تازه
و یک هفته جدید
شاد و با انرژی
آخر هفته ها با تو عالی است
تو هستی و پیک نیک های یک روزه
آغشته به حس شادی و شیطنت های کودکانه
و من بدون اینکه خجالت بکشم
با سروصدا شادمانی کنم
و با خیال راحت ته نوشیدنی ام را هورت بکشم
کفش های پاشنه بلندم را کناری بگذارم
و پابرهنه یا با کفش های اسپرت سفید و صورتی ام
دوان دوان دنبال سوژه عکاسی باشم
زنبورها را بپرانم
آتش را هم بزنم
و بلند بلند بخندم و آواز بخوانم
و برایت مهم نباشد که بقیه چه می گویند
بلکه برایت مهم باشد آخرین کتابی که خوانده ام ...
و آخرین فیلمی که قرار است ببینیم...
آخر هفته ها با تو شیرین است
در شلوغترین خیابان های شهر
پشت چراغ قرمز
آهنگ مورد علاقه مرا گوش می دهیم
و سرم را که به پشتی صندلی تکیه می دهم
و در گذر از اتوبان
چشمانم ناخودآگاه بسته می شود
تو لبخند میزنی و صداها را کم می کنی
و آرام ارام نوازشت را حس می کنم
و باز هم خوابم میبرد و شرط را می بازم
آخر هفته ها را دوست دارم
چون با همه ی روزها فرق دارد
تو را دوست دارم
امان از این آخر هفته های به یادماندنی
که چه خاطراتی میسازی
و برای همیشه مرا گره میزنی با آنها
و من که باز شاعر میشوم
البته
قصیده و غزل و مثنوی نمی سرایم
تنها
چند خطی دلنوشته
از ذهن بی تابم تراوش می کند
و سپیدی صفحه را عاشق می سازد
آخر هفته ها
من با خود زمزمه می کنم:
تو همانی که دلم لک زده لبخندش را
او که هرگز نتوان یافت همانندش را
گاهی وقت ها...
یک وقت هایی سکوت میکنم
وقت هایی که
حرف هایم جایی گیر کرده اند
یا لابلای نفس های بریده بریده ام
یا در پس سنگینی نگاهم
و یا در ژرفای صدای معمولی ام
به سراغ دلنوشته هایم می روم
خط به خط می خوانم‌شان
اما
هیچ کدام کلید قفل کلماتم نیستند
آنوقت است که دلنوشته‌هایم را کناری می گذارم
و چشمانم را می بندم
گاهی وقت ها
سرزمین کلماتم را گم میکنم
و دست به دامان نقشه طبیعت درونم می شوم
طبق نقشه ..می‌روم و می‌روم....
گاهی در جنگل انبوه افکار گم می شوم
گاهی در کویر خشک سکوت خسته می شوم
و گاهی نیز در کوهستان خواسته هام سردرگم می شوم
آنوقت است که نقشه را کناری می گذارم
و چشمانم را می بندم
یک وقت هایی
صدای خودم را نمی شنوم
به سراغ دفترچه راهنمای فریاد می روم
فریاد بی صدا، فریاد درون، فریاد بلند...
هیچ کدامشان به کارم نمی آیند
آنوقت است که دفترچه را کناری می گذارم
و چشمانم را می بندم
گاهی اوقات فصل ها جابجا می شوند
بعد از بهار پاییز می آید و پاییز می ماند
بی بهار
و دو سه پاییز تکرار می شود
خسته می شوم از برگریزان زرد و نارنجی
و پناه می برم به جادوی فصل ها
ورق میزنم..ورق میزنم...ورق می زنم...
اما هیچ دلیلی پیدا نمیکنم
آنوقت است که جادو را کناری می گذارم
و چشمانم را می بندم
یک وقت هایی پیش می آید
که آرامشم را جایی جا می گذارم
بی قرار می شوم و کلافه
آخر می دانی
آرامش یعنی داشتن خیلی چیزها
مثلا خنده ...شادی...خوشحالی
مثلا سرزندگی..بیخیالی... بی بهانگی
مثلا عشق ورزیدن...دوست داشتن... دوست داشته شدن
وقت هایی که آرامشم را گم می کنم
از همیشه تلخ ترم
چون نمی دانم سراغ چه باید بروم
تا دوباره آرامشم را به دست بیاورم
آنوقت است
که تو می آیی
با کوله‌باری از دلنوشته و کلید کلمات من
در دستت نقشه طبیعت درون من
در جیبت دفترچه ی صدای من
در چشم‌هایت جادوی فصل های من
و در وجودت آرامش زندگی من
گاهی وقت ها تو می آیی
تو می آیی و اوضاع من روبراه می شود
فقط کافیست دست در کیف خود کنی
و یک خاطره بیرون بکشی
تا مرا ببری به باغ یادواره های زیبایمان
و حرکت به سوی شب های بی پایان
و ستاره های بی شمار
و آنوقت است
که من دیگر چشمهایم را نمی بندم
تو دست مرا میگیری
و پا به پای من
فصل ها و روزها را قدم میزنی
تا من نترسم از دلدادگی
و نهراسم از فراموشی
و عاشق صبح ها باشم
که در کنار تو چای بنوشم
و آفتاب مهربان بر گونه ام بتابد
و جای بوسه تو را گرم تر کند
من تو را میخواهم
برای آن که دوستت داشته باشم
چون جای خالی همه ی کلمات زندگیم
با همین گزینه ی مناسب پر میشود:
... "تو" ...
کهکشانی از تغییر
همیشه هم تغییر بد نیست
گاهی به شادتر شدن می انجامد
گاهی به زیباتر شدن
و گاهی به بیشتر خواستن
بیا خودمان را تغییر دهیم
مثلا امروز روزمان را با لبخند شروع کنیم
و فردا با صدای یکدیگر
و روزهای آینده
با خاطرات شیرین گذشته دونفره مان
بیا تغییر کنیم
مثلا عصرها به‌جای خستگی
آرامش خیال داشته باشیم
و دمنوش های متنوع بنوشیم
یک روز بهار نارنج
یک روز گل سرخ
و روزهای دیگر و عطرهای دیگر
بیا تغییر بدهیم
روزهای تکراری مان را تغییر بدهیم
مثلا بیشتر بازی کنیم و کمتر بخوابیم
بیشتر لطیفه بگوییم و کمتر غر بزنیم
بیشتر فیلم ببینیم و کمتر خاموش باشیم
بیشتر ورزش کنیم و کمتر کسل باشیم
بیا لذت هایمان را تغییر دهیم
مزه ی خوراکی ها را آنگونه که هست بفهمیم
و بی هیچ ترسی
دست به تغییر دستورات غذایی بزنیم
و خوردن و آشامیدن
اجبار ما نباشد...تفریح ما باشد
و کارهایی انجام دهیم که دوست داریم
و دست بکشیم
از انجام آنها که آزارمان می دهند
بیا عوض کنیم
رنگ دلهایمان را
ضربان قلب هایمان را
احساسات مان را
و روزهای هفته مان را
بیا سرگرمی های جدید بسازیم
مثلا تو گرمای نفسهایت را
در سازدهنی ات کوک کن
و من
نوازش انگشتانم را
بر روی کلیدها می نوازم
تو صبحانه های جدید و خاص درست کن
و من غذاهای مورد علاقه تو را تمرین میکنم
تو بازی های جدید کشف کن
و من می‌آموزم با تو همراه شدن را
و این
می شود زندگی
می شود گریز از تکرار زندگی
و فرار از خستگی های روزمره
و من نامش را می گذارم تغییر
و به تو میگویم:
همیشه هم تغییر بد نیست
گاهی به شادتر شدن می انجامد
گاهی به زیباتر شدن
و گاهی به بیشتر خواستن
یک اتفاق عجیب...
تو مثل یک اتفاق عجیب
یا یک خبر بسیار خوشایند
یا مثل هوای تازه
حال آدم را خوب میکنی
تو با جادوی خاص خودت
همیشه اوضاع را درست میکنی
و غبار بی حوصلگی
کوله بارش را جمع می کند و می رود
دنیای تو آنقدر جذابیت های رنگارنگ دارد
که هرچقدر هم که بدوم
باز هم چیزهای جدیدی هست
که میتوانم دلخوش بودنشان باشم
دل تو بزرگ و آبی است
به وسعت یک لبخند
و گرم و مهربان است
به وسعت یک ساحل آفتابی
تو مثل یک آرزوی دست یافتنی
شیرین و لذت بخش
همیشه در رویاهایم حضور داری
و حتی در خواب هایم
و حال مرا بهتر میکنی
راستی
تو که باشی
برای من
دیگر هیچ آرزویی نمی ماند...
دلم رفتن میخواهد
دلم جاده میخواهد
که بروم تا انتها
نه..
انتها نداشته باشد
فقط بروم
یک جاده.. حتی با انتهایی نا معلوم
دلم مسیر میخواهد
مستقیم یا پیچ در پیچ
سنگلاخی یا کویری
با کوله بار یا بی کوله بار
فرقی نمی کند
فقط مسیری باشد برای رفتن
دلم مقصد می خواهد
یک مقصد سبز
که با تمام وجود احساسش کنم
یک مقصد
که بایدی باشد برای رفتن
دلم سفر می خواهد
فرقی نمی کند کوه دریا جنگل ساحل
فقط سفر باشد
از جنس رفتن
از جنس نماندن
دلم نسیم جاده را می خواهد
که موهایم را نوازش کند
نسیم جاده
بسیار مهربان و سخاوتمند است
دلم درخت های کنار جاده را می خواهد
که بارها و بارها بشمارم شان
و خسته نشوند...و خسته نشوم
دلم کوه های دور دست می خواهد
که بزرگ باشند و به چشم من کوچک
و من ساعت ها در مسیر
به تماشای آنها بنشینم
با آنها سخن بگویم
و کوه های صبور و مهربان
در سکوت عظیم همیشگی شان
حرف های مرا پذیرا باشند
دلم آسمان سخاوتمند می خواهد
بی هیچ لکه ابری
نه...ابرها هم باشند
هم صحبت های خوبی خواهیم شد
و در آبی بزرگ آسمان
من گله کنم..فریاد بزنم
از رفتن بگویم
و دل بزرگ آسمان نرنجد...
بشنود و لبخند بزند
و با ابرهای سفید پنبه ای اش
برای من شکل های خنده دار بسازد
و من
بروم و ببینم و بخندم
همیشه هم آرامش ماندن خوشایند نیست
گاهی رنج رفتن بهتر است
گاهی
ماندن سخت می شود...
گاهی
باید رفت...
از ماندن خسته شده ام
دلم رفتن می خواهد
یک رفتن طولانی....
برای همیشه...
من تو را برای همیشه میخواهم
برای همه‌ی روزها و ساعت ها
برای همه ی دقیقه ها و لحظه ها
برای همه ی تکرارها و غیرتکرار ها
من تو را برای صبح‌ها میخواهم
که با صدای دلنشینت خواب بمانم
آخر میدانی..
صدای آرامش بخش تو
هیچ خوابی را بیدار نمی کند
من تو را برای ظهرهای آفتابی میخواهم
که در یک بشقاب غذا بخوریم
و دستپخت بی مزه من آنچنان خوشایند تو باشد
که اشتهای عاشقانه‌ات را لبخند بزنی
من تو را برای بعدازظهرهای کسل کننده میخواهم
که بی حوصله و خسته
آغوشت را به رویم بگشایی
و برایم هندوانه سرخ و خنک بیاوری
و شربت شیرین عشق سر بکشیم
من تو را برای غروب های دلگیر می خواهم
که با تو قدم بزنم
و غروب خورشید را تماشا کنم
چه رویایی و لذت بخش است
دستان تو را فشردن و با تو بودن
و من تو را برای شبهای پرستاره می خواهم
که سر بر شانه ات بگذارم
و دانه دانه ستاره های آسمان را بشماریم
حتی اگر هوا ابری باشد
و هیچ ستاره ای پیدا نباشد
باز هم تو برایم ستاره می شمری...
راستی..
گفته بودم چشمان تو در تاریکی شب
همچون ستاره می درخشند...
من عاشق تماشای توام...
من عاشق تماشای توام...
من عاشق عکسهای توام...
من عاشق حجم دوست داشتنی توام...
یک لبخند مهربان
یک نگاه جذاب
و یک کلاه مخصوص به خودت...
چقدر خواستنی میشوی در عکسهایت
و من
شیفته ی نگاه کردن به عکسها و خاطراتمان..
با تو
طبیعت زیباتر میشود و سبزتر
صدای پرندگان آواز میشود و دلنشین
هوا بهاری میشود و عطرآگین
قدم زدن خوشایند میشود و با نشاط...
با تو
دنیا رنگ دیگری میشود
روزگار قشنگ و زیبا میشود
و آدمها همه مهربان و خندان
کاش تو همیشه باشی..
حجم خواستنی تو را
همیشه و همیشه حس کنم
بخوابم باشی
بیدارشوم باشی
بخندم باشی،
نگاه کنم باشی
حرف بزنم باشی
راه بروم باشی...
چقدر بودنت را دوست دارم
چقدر حضورت را دوست دارم
چقدر حجم عاشقانه ات را دوست دارم
باش و باش و باش
تا همیشه با من باش...
هوس نوشتن از تو...
من تو را در رویاهایم میبینم
هرگاه از من دور میشوی
تو را در خواب خواهم دید
می بینی...
هیچگاه از من جدا نخواهی بود
من با نام تو گره خورده ام
با یاد تو هم خواب شده ام
و با عشق تو آمیخته ام
امروز
باز شعر سراغم را گرفت
فهمیدم که باید در کلمات پیدایت کنم
آری تو اینجا هستی
در لابلای خاطراتمان و عکسهایمان
که شیرین نشسته اند
و مرا یاد تو می اندازند
امروز
باز ذهن بازیگوش من
هوس نوشتن از تو را می کند
اختیار کلمات از من نیست
احساس است که از عشق تو سرچشمه میگیرد
و سپیدی صفحه را عاشق می کند
امروز
باز هم دلتنگ توام
به گمانم چمدانت را هنوز نگشوده ای
چون دلم را
که درونش برایت به یادگار گذاشته ام
تنگی سخت می فشارد
امروز
باز هم میخوام دوستت دارم را فریاد کنم
چون تو را دوست میدارم
نه مانند یک عشق و نه مانند یک یار
بلکه همانند خودم
چرا که قسمتی از وجود منی
امروز
باز هم قلب من سنگینی می کند
و همچون هزاران هزار باری که از من دور شده ای
کودکانه دلتنگی می کند
و پای بر زمین می کوبد
امروز
باز هم من با نام تو گره خورده ام
با یاد تو هم خواب شده ام
و با عشق تو آمیخته ام
روزت مبارک مرد محبوب من
عاشق شو
تو هم مثل من
دیوانه وار و فزاینده
عاشقم باش
من با عشق تو
زندگی خواهم کرد
خواب مرا ببین
برای تو شیرین خواهم شد
و کامت را شیرین خواهم کرد
ضربان قلبم را بشنو
نفس هایم از تو
سرچشمه خواهد گرفت
به من سلام کن
صبح من با تو آغاز میشود
و روزم با تو روشن میشود
با من قدم بزن
من صمیمیت دستهایت را
می پرستم و میخواهم و می نویسم
مرا دوست بدار
همانی میشوم که تو میخواهی
آرزویی محال در نوجوانی
که بر حاشیه کتابهایت مینوشتی
و خط خطی های دفتر خاطراتت
آن زمان که در پی دختر شاه پریان
شعرها مینوشتی
بگذار از تو بگویم
ای مرد محبوب من
نام تو
زیباترین کلام شاعرانه ایست
که بر این صفحه
عاشقانه نقش می بندد
روزت مبارک
ای مرد محبوب من...
تولد یه آدم خاص...
میخوایم جشن تولد بگیریم
تبریک تولد بگیم
کیک تولد بخوریم
اما برای یه آدم خاص
برای یه انسان متفاوت
یه مرد خیلی شگفت انگیز
وقتی آسمان اون رو به زمین هدیه می داد
یه عالمه ویژگی خاص بودن در وجودش قرار داد...
به چشماش آرامش داد
تا به هرکسی که نگاه میکنه آرووم بشه
به لبهاش لبخند داد
تا به هرکسی لبخند میزنه همراهش بشه
به دستهاش گرما داد
تا دست هرکسی رو فشرد احساس امنیت کنه
و به قلبش عشق داد
تا عاشق هرکسی شد خوشبخت ترین آدم روی زمین بشه
امروز تولد یه آدم خاص هست
یه کسی که هر روز سال
به کسی که دوستش داره هدیه میده
یه کسی که هر روز بیشتر از دیروز عشق می ورزه
و بلد نیست بدون مهربونی زندگی کنه
امروز تولد اون آدم خاصی هست
که عاشقی کردن رو یاد من داد
و حالا باید بهش بگم:
عشق من به تو
به اندازه ستاره های آسمان
درخشان و تمام نشدنی است
تا آخر کهکشان ها عاشقت خواهم ماند...
بهار..خود تو هستی..
بهار، خود تو هستی
بهار ، وجود توست
بهار ،حضور توست
بهار ،بودن توست
بهار
قلب مهربان توست
وقتی در من جوانه میزنی
و سبز میشوی و شکوفا
بهار
نگاه عاشقانه ی توست
وقتی که چشمان ساده و بی آلایشت
عاشقانه به من می خندند
بهار
دستان آشنای توست
وقتی که نرم و مهربان
مرا نوازش می کنند
بهار
صدای گرم و دلنشین توست
وقتی که پس از فرسنگ ها دوری
مرا
به فنجانی چای دعوت می کند
بهار
خاطره ی زیبای با تو بودن است
و من
چه تازه میشوم
و بهاری
وقتی به تو می اندیشم..